.png)
Sê Masîgirên Biçûk li Qeraxa Çemê Bismilê
Îro sê hevalên
min ên masîgir çêbûn.
 |
| Sê Masîgirên Biçûk |
Gava çûm li nav
Parka Halil İbrahim Oruç hinekî geriyam, ji wir derketim ser pirê heta ber rêya
Qoperatîfê meşiyam û vegeriyam cardî di aliyê rastê yê pirê re hatim, li ser pirê
min du masîgirên biçûk dîtin ku tora xwe ji ser caxên pirê divirvirandin nav
avê. Tevî ku li ber guhê çemekî jî mezin bûm li Bismilê, ti carî min masî zevt
nekirin. Avjeniyê jî hîn nebûm. Malbata min ti carî nedixwest biçim ber çem.
Cihekî pir bi talûke bû çem di hişê Bismiliyan de. Tê bîra min, riwayetek jî
hebû di nav Bismiliyan de: Çem çi bikira çi nekira diviya salê du însanan
daqurtîne. Berê gelek kes di çemê me de dixeniqîn. Gelek kes li wir şer
dikirin, gelek kes li kuştina hev digeriyan. Di tarîxa Bismilê de, ti zarokekî
Bismilî tune ye ku ji hevalê xwe re negotibe, “heger tu mêr bî wer ber devê
çem.” Ber devê çem, cihê duelloyên mêraniyê bû di hişê zarokan de.
 |
| Tenê ji dûran xweş... |
Masîgirên Biçûk
hinekî li ber tora xwe ya din ketibûn, ji ber ku ji dest wan çûbû û masiyan bi
xwe re biribû. Min ji wan pirsî, ka masî hene an na. “Ooo, abê tu nabînî,”
masîgirek destê xwe ber bi çem kiribû, “biner biner, wa diçe.” Min nerî, lê ji
bilî herriyê min ti tiştî nedît. Di heyata xwe de, min çemekî paqij û zelal
nedît li Bismilê, ma ev jî gotin e. Min meraq kiribû, gelo masî herî pir di
kîjan saetê de diketin torê. Go, “abê di saet heştan de were, tê pêncî heban
bigrî.” Ew di saet heştan de nedikarîn bên, ji ber ku di wê saetê de li mektebê
bûn. Lê di heman saetê de, kengî bihatima, min dikaribû wan bidîta.
 |
| Masîyek |
Wek nezanekî ku
ji welatekî din hatibe li ser gelek tiştan min pirs ji wan kirin. Gava wan got di
vî çemî de hemsî jî têne dîtin ez gelekî şaş mam, ji bo min hemsî tenê yê Behra
Reş bû. Min ji wan xwest navê masiyên li nav Çemê Bismilê ji min re bêjin. “Hemsî,
zereke, devsor, û abê tiştekî awha…” Her du destên xwe gihandibû hev, dirêjiya
masî nîşanî min dabû lê navê wî nizanibû. Ma “awha” dibe, gerek navekî wî hebûya.
Min israr kir ku navine din ên masiyan ji min re bibêjin, masiyên me ne tenê ew
qas bûn. Wan navê masiyan zêdetir nedizanî an jî nedihat bîra wan. Gava hatim
mal min li romana Zarokên Ber Çêm a Ciwanmerd Kulek nihêrî ku mekanê
romanê yê sereke Bismil bû û di gelek beşan de bûyer li ber Çemê Bismilê derbas
dibû. Di Zarokên Ber Çêm de min navê van masiyên Çemê Bismilê peyda
kirin: Zereke, beratên xalhûrik ên wek cêwiyan, marmasiyên tîrikî, zûlên
simspî, şebotên girole, golikên piştalmasî, devsorên rengqirêj, naqorên zêravî,
cewrên pelikgewherî, şînok, pahneke, simbêl, kerik, perûsor, zimpere, şelabela,
terîxe, mercan. Ez ji bîr nekim, belkî rojekê bi kêrî me bê: Masîgirên
Biçûk diyar kir ku goştê zerekeyan nayê xwarin.
 |
| Poşet, masî û herrî... |
Dû re
masîgirekî din ê biçûk tev li her du hevalên xwe bû. Ez û Sê Masîgirên Biçûk.
Me bazara xwe kir. Gelo wan dê deh masî bi çi bidana min? 5 lîre, ne kêm ne
zêde. Ne lazim, bila pênc masî ji bo min bigirtina, min ê cardî 5 lîre bidaya
wan. Temam, me li hev kir. Sê masî di poşetî de ne, ma du masî. Lê mîratê du
masî qet neket torê. Çûn ji camêrekî sê masî girtin, tev de şeş masî. Xwestin
heqê masiyê şeşan jî ji min bistînin, min qebûl nekir, min got ma bazareke wiha
dibe? Heger hûn destpêkê erzan nefiroşin mişteriyê xwe sibe dê neyê. Wan got
temam, sibe were em ê deh heban bi pênca bidin te.
 |
| Masî Xanim... |
Îro derheqê
masiyan de gelek tişt hîn bûm ji her Sê Masîgirên Biçûk ên hevalê xwe.
Difikirim, gelo ez jî ji xwe re torekê bikirim, her ro biçim masiyan û li vir binivîsim
ka min li ber çem çi dîtin û çend masî zevt kirin?
0 yorum: