HÛRÇÎROKLO / 1-8

Kasım 15, 2017 , 0 Şirove

Wêne: Şaban Uluca

1.
Gava gihîşt serê kolanê ji bîr kir ku nasnameya xwe li malê ji bîr kiriye. Nasnameya wî ¾ a ku li ber wê porê xwe şayîk dikir.
2.
Rehmetî her tim li vê berberxaneyê zimanê xwe diqusand. Piştî demekê êdî hew hat berberxaneyê. Kifş bû ku zimanê wî weşiyaye.
3.
Li rawestgehê ji dêvila otobêsê li kerekî siwar bû. Ji heft dergehan bihurî, pişta heft pêlewanan danî, bi heft dengbêjan re ket lecê, roja heftan a îstirehetê kerê wî zîtikek lê xist, di çêm wer bû.
4.
Sê kurên pîrê hebûn. Ê mezin bîr dikola, ê navê gor dikola, ê biçûk jî tim û tim diranê xwe yê kurmî dikola.
5.
Li nexweşxaneyê jin û mêrek. Jinik ji çavê xwe kor bû. Mêrik ji guhê xwe lal bû. Jinik digot, tu çavê min î. Mêrik digot, tu guhê min î.
6.
Di xewna xwe de marekî biqiloç dît. Marê biqiloç got: “Tu zanî ez kî me sss?” Gava şiyar bû jina wî hê radiza.
7.
Navê wê rojekê wenda bû. Ji bo ku navê xwe bibîne bi otostopê li çar aliyê dinyayê geriya. Gava hêviya wê ji gera wê nema, xwe avêt ber pêlên behrê. Li gor encamên otopsiyê diyar bû ku ji aliyê navê xwe hatiye xeniqandin.
8.

Di temamê jiyana xwe de parsekiya bextewariyê kir. Roja ku çend quriş bextewariya wî çêbû, ji kêfan mir.  



*** 

Nîşe: Ez ê ji niha û pê ve hewl bidim vî çeşnê edebî, hûrçîrok, biceribînim û carê çendekan li ser bloga xwe belav bikim. Hûrçîrok çi ye, ne çi ye, nivîskar û bloggerê delal Şerîf Keya di vê nivîsa xwe de (bnr. Hûrçîrok) bi hûrgilî behs kiriye û patenta vî navî jî di dest wî de ye. :) Bi xêra vê nivîsa Kek Şerîf dilê min jî li hûrçîrokan germ bû û di nivîsandina van hûrçîrokan de jî min zewqek mezin girt. A ewil min fam kir ku meriv çawa dikare çîrokeke dirêj di çend hevokan de îzah bike. Hin ji van hûrçîrokan ji bo min taslakine baş in ku di dahatûyê de karibim wan wekî çîrokên dirêj jî binivîsim. Min xwest di hûrçîrokan de nav û terzeke xweser ji bo xwe ava bikim loma min "lo"yek li navê hûrçîrokên xwe zêde kir û nav danî Hûrçîroklo. Ez ê di van hûrçîrokan de çiqasî serkeftî bim nizanim, lê wer xuya ye ez ê her bi kêf û zewq wan binivîsim. Hêvîdar im tu xwendevanê/a delal jî kêf û zewqekê ji xwendina van hûrçîrokan wergirî. 

15ê Çiriya Paşîn a 2017an, Parîs

inanolo

Înanolo yekem kes bû ku ket xewna Evdalê Zeynikê. Piştî vê xewnê wî êdî wer bawer kir ku dê Evdal hişê xwe berde û bi çol û çeperan keve. Lê mixabin a dilê wî nehat milê wî û Evdal bû dengbêjekî tam î temam. Heta demeke nêzîk jî me nedizanî ka aqûbeta Înanolo çi bû, bes vê dawiyê li gor belgeyeke M. Malmîsanij bidestxistî, Înanolo ber bi dawiya temenê xwe ve çer ku ji kerê ketiye miriye û di bêrîka êlegê xwe de notek ji hezkiriyên xwe re hiştiye: “Jehr tê de be."

0 yorum: